ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΟΓΚΑΣ

 

Κάθε αναχώρηση από την επίγεια ζωή προκαλεί θλίψει και πόνο, όταν όμως αυτή είναι αδόκητη τότε, δικαιολογημένα η απώλεια είναι πολύ οδυνηρή. Τίποτα δεν προδίκαζε τον θάνατο του καλού μας φίλου και συνάδελφου Χρήστου Τσόγκα. Μία σύντομη και απρόσμενη ασθένεια, ήταν αρκετή να φέρει το τέλος παρά τις προσπάθειες των ιατρών του ΝΝΑ.

O Xρ. Τσόγκας ως Υποκ. Β (Κελευστής)

Ο Χρήστος, Ναυτόπαις του 1952, διέγραψε μία πετυχημένη πορεία στη ζωή του. Μετά το ΠΝ τον κέρδισε το ΕΝ (ως ασυρματιστής) όπου μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο, Ρίτα ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο με ένα σύντομο πέρασμα και από την υπηρεσία των Φάρων (ΠΦΑ ΚΑΡΑΒΟΓΑΝΝΟΣ). Ευτύχησε να αποκτήσει δύο υπέροχους γιούς, τον Γιώργο και τον Άγγελο που με τη σειρά τους του χάρισαν 5 εγγόνια. Τρεις λεβέντες και δύο κούκλες. Αυτά ήταν η χαρά και η περηφάνια του. Δικαιολογημένα καμάρωνε για τον γιό του Γιώργο για τη σταδιοδρομία του στο ΠΝ (φέρει τον βαθμό του Αρχιπλοιάρχου και είναι Διευθυντής Σπουδών στην ΑΣΙΔΠΟ). Μία όμορφη εξοχική γωνιά που είχε δημιουργήσει στο Πόρτο Χέλι τον είχε κυριολεκτικά γοητεύσει και είχε ρίξει μόνιμο αγκυροβόλιο εκεί, ξεχνώντας ακόμη και τη γενέτειρά του, το Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας. Πάντα δε ανοιχτό για φιλοξενία σε φίλους και συναδέλφους.

Φίλε μας Χρήστο, ερμηνεύοντας σίγουρα, και τα συναισθήματα όλων των συναδέλφων σου, ας είναι γαλήνιο το τελευταίο σου «Μπάρκο« εκεί στις ουράνιες θάλασσες. Θα σε συντροφεύουν οι καλές αναμνήσεις και η αγάπη όλων μας.

Στην αγαπημένη σου οικογένεια, συμπόνια από όλους μας, και ο Θεός να τους έχει καλά .

Για τον ΣΑ/ΣΜΥΝ

Ε.Σ.